Gastblog - Kilometers en kamperen
Neem een handje vol vrije dagen, een tentje, gaspitje en slaapzak. Zet een heldhaftige fiets onder je billen met ruimte voor extra uitrusting en er is een avontuur geboren. Echt, er hoeft niet altijd een tropische bestemming of spectaculaire sport aan te pas te komen wil je je dagelijkse leven doorbreken met een vernieuwende belevenis. Een bikepacking tocht in eigen achtertuin is minstens zo inspirerend als die ene Instagram-waardige bungee jump.
Het plan? We hebben een route uitgestippeld die ons van het hart van Nederland (Harderwijk) naar het bruisende Brugge voert, over de mooiste offroad paden van Nederland en België. Het belooft een combi te worden van LF-routes (landelijke fietsroutes) en pelgrimswegen op één van de nieuwste spelers op gravelbike-gebied: de Checkpoint van TREK. Een bewuste keuze, want we willen zowel afstand afleggen als het asfalt verlaten. Niet wetend waar we aan het eind van de dag onze tent opzetten. Dit onder het motto: als niks zeker is, is er heel veel mogelijk. Al laten we niet álles aan het toeval over. Voor we gaan dubbelchecken we of alles klaar staat voor vertrek; onze MSR Mutha Hubba NX plus haringen (het zal niet de eerste keer zijn dat ik het bos in moet voor stevige stokjes), een volle gasfles (gewoon je lege inleveren bij Hendriks) en hagelslag (daar zijn we nou eenmaal Nederlanders voor).
Verder maken we er een ware bikepacking fiets van door bagagedragers te monteren en extra bidonhouders aan het frame te sleutelen. Rest ons alleen nog te spelen met de bandenspanning, zodat we én comfortabel over ruige wegen en mul strandzand kunnen rijden én straks snoeihard mee kunnen jagen met een passerend peloton.
,,Motortje zeker?’’ Hijgt één van de fietscoureurs als ik bepakt en bezakt onverwacht zijn koppositie overneem. Ik snap wel dat hij dat denkt. Twee grote bike bags vol camping spul achter mijn kont oogt tegenstrijdig met het feit dat mijn Garmin soepeltjes de zesendertig aantikt. Achtendertig. Veertig zelfs! Als een haas schieten we met het peloton mee langs de Gooise huizen. Tot onze route het gladde asfalt met een slinger door het bos verlaat. Grinnikend om ons tempo groeten we de snelle jongens en zetten over zandwegen koers naar de kust. Honderdvijftig kilometer later stranden Bjørn en ik in Wassenaar. Hangmatje ophangen, stokken in de tent, een één-pits-maaltje koken en lekker slapen.
Nou ja, lekker… Ik heb slapen in een tent altijd een kriem gevonden. Als padvindster draaide ik mezelf al een lijf vol blauwe plekken omdat een lichtgewicht matje betekende dat je eigenlijk nergens op lag. En wanneer ik met mijn ouders op de camping stond lag ik zacht, maar rilde ik van de kou op een luchtbed met een isolatiewaarde van nul-komma-nul. ,,We gooien die oude meuk weg Bjørn’’, kreun ik terwijl ik wéér van heup wissel op mijn twintig jaar oude noppenmatras. ,,Comfort en pakvolume hoeven niet meer in strijd te zijn met elkaar. Als we terug zijn duiken we eens even goed in de slaapmatten, beloofd?’’ Het is toch gek dat een paar uur nachtrust minder relaxed is dan een hele dag in het zadel!
Afijn, gelukkig vergeten we het ongemak de volgende morgen meteen zodra we de boulevard van Scheveningen overzeilen. We hebben een windje schuin in de rug en de zon schenkt ons royaal haar warmte. Vandaag is een totaal andere fietsdag dan gisteren. Ik wist niet dat Nederland zo veelzijdig kon zijn. Waar we nog geen 24 uur geleden met de vislucht van het pittoreske Spakenburg naar het bruisende stadsleven in Utrecht en het groene hart van Nederland werden geblazen, toeren we vandaag langs de kust. En het moet gezegd: de LF1 Noordzeeroute mag je met recht één van de mooiste landelijke fietsroutes van Nederland noemen. Met zomaar middenin de trip een leuke zijweg: het vaarstuk van Hoek van Holland naar de Maasvlakte. Even het wegdek verruilen voor water en koeien plaats laten maken voor zeehonden. Een flink stukje trappen doen we tenslotte zo wel weer, als we over de Haringvlietdam aanhaken bij een groep wielrenners. Niet lang, want de Zeeuwse Deltawerken nodigen uit om een beetje snelheid te minderen. Zo gaaf om te zien! Zo groot! Ik kijk m’n ogen uit bij het passeren van dit verdedigingskunstwerk. En wat is het vermakelijk om iets verderop naar onze sportieve collega’s te kijken, die de speelse zee bedwingen met hun kiteboards.
,,Weet je?’’ Glimlacht Bjørn. ,,Al mijn hele leven heb ik hier willen surfen’’. Vanuit zijn zadel kijkt hij verlekkerd naar de golven. ,,Al mijn hele leven wil ik naar Brouwersdam met mijn plank, maar in geen twintig jaar heb ik het gedaan omdat ik het te ver rijden vind. En nu? Nu fiets ik er zomaar heen!’’
Met de auto is het ook ver vergeleken met de fiets. Dat zit zo, het mooie van bikepacking is dat je reis al meteen je bestemming is. Je vakantie begint thuis. Het avontuur zit ‘m in de kilometers die je maakt naar… Ja, naar waar eigenlijk? Middelburg vandaag. Een stadscamping, waar we hartelijk worden ontvangen door een barbecuend stel. ,,Sateetje?’’, vraagt onze campingbuurman met een Vlaamse tongval. Als je een potje petanque van me wint, ben ik vanavond jullie kok!
Met een koolhydraatpeil van jewelste trappen we de volgende dag de laatste kilometers naar Brugge weg. De route eindigt hier. Het avontuur daarentegen niet. Met een hoofd vol inspiratie rijker kijk ik naar onze uitrusting. Wanneer zullen we weer?
Onze route kort door de bocht:
In Harderwijk starten we met de LF23 tot Spakenburg. Van daaruit rijden we de LF9 tot hartje Utrecht. In Utrecht veranderen we koers via de LF4 tot Scheveningen, waarna we overstappen op de LF1 tot aan Sluis. Dan over de Belgische LF1 via Damme naar Brugge.
Sportieve groet,
Christine Ros
