Laurens liep de Fjällräven Classic in Denemarken
In juni 2018 ben ik samen met mijn collega Anita op pad gegaan om de Fjällräven Classic te lopen in Denemarken. De ‘Classics’ zijn opgezet om de veel bewandelde paden van de verschillende landen op te ruimen. Inmiddels is dat niet meer nodig, maar zijn het nog steeds hele gave evenementen voor wandelfanaten en hikers die wel van een uitdaging houden. De Denemarken variant wordt gestart over 6 groepen van ongeveer 125 deelnemers verdeeld in 2 dagen. De route loopt van Valdslhavn naar Valdermars slot over een kleine 80 kilometer.
De voorbereiding:
Voor een tocht als deze heb je natuurlijk een goede utrusting nodig; schoenen, tent, slaapzak, matje, kookspullen en ga zo maar door. Wij wisten 2 maanden van tevoren dat we deze tocht mochten lopen, dus toen kwam bij mij ook de afweging om met een 75 liter of kleinere tas te gaan lopen. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om een 35 liter tas mee te nemen; de Lowe Alpine Airzone Pro 35-45. Voor deze tocht is dit een prima tas en overig lichtgewicht materiaal had ik al in mijn bezit.
Wat schoenen betreft heb ik gekozen voor de Hanwag Tatra II GTX. Omdat ik de schoenen voor deze trip heb aangeschaft moesten ze wel even goed ingelopen worden in de winkel zodat ik tijdens de tocht geen last zou hebben van blaren etc. Ik heb expres gekozen voor een GTX schoen, want leren wandelschoenen had ik al en ik wilde weer eens leer proberen. En dit is zeer goed bevallen!
Met een nieuwe tas, schoenen en alle andere spulletjes woog mijn tas ongeveer 10 kilo. Nog even afvullen met water en extra eten, en hij staat klaar om te gaan!
Dinsdagochtend vroeg in de morgen staat de wekker. Ik pak mijn spullen en eet even wat, om vervolgens richting Anita te rijden. Hier wachten we nog even en daar komt onze lift al aangereden. We stappen in en een uurtje of 7 later komen we aan in Valdemars slot, Denemarken.
Dit is het eindpunt van de wandelroute die we de komende dagen gaan lopen, hier was een goede parkeerplaats en was er een bus die ons naar het startpunt bracht in Valdsledhavn.
Om ervoor te zorgen dat we de tocht fit en vrolijk konden beginnen hadden we hutjes gehuurd voor de eerste nacht, om nog even te genieten van wat luxe!
Dag 1
Woensdagochtend stond de wekker weer, we hadden afgesproken om half 8 te ontbijten en de laatste zaken te bespreken en regelen. Na het ontbijt was het zover, de eerste meters naar het startpunt! Terwijl we nog koffie en thee aan het drinken waren begon het al tijd te worden om te straten.
Jaaa en het is zover! Eindelijk mochten we beginnen met de uitdaging waar we al weken naar uitkeken en over aan het fantaseren en nadenken waren. Om half 10 begonnen we met de eerste dag, het was een graadje of 23 en er was geen wolkje te bekennen. De route begon bij de kust en liep langzaam steeds wat omhoog waardoor we rond lunchtijd al redelijk wat hoogte hadden overwonnen. Vanwege het warme weer was het heel belangrijk om ervoor te zorgen dat iedereen genoeg water dronk. Na het bijtanken en vullen van de waterflessen konden we weer verder lopen, gelukkig niet meer het grootste deel omhoog, maar naar beneden. Deze dag hebben we geprobeerd het groepje bij elkaar te houden en samen aan te komen op de eerste dag.
Uiteindelijk na een flink aantal uren wandelen kwamen we aan op het kampeerterrein. Hier was de check-in en voeding uitgifte, hier hebben we ons avondmaaltje en eten voor de volgende dag ontvangen! Er waren speciale kookplekken aangewezen in verband met de droogte van de afgelopen tijd. Na het eten de dag nog even met elkaar besproken en toen rond half 10 lekker naar bed!
Dag 2
Donderdagochtend zijn we wat eerder vertrokken omdat dit de warmste dag van de drie zou worden. De eerste 10 kilometer van de dag liepen we door een glooiend landschap richting de kust. Eenmaal bij de kust aangekomen (op het 35 kilometerpunt) werd duidelijk dat de kustroute een leuke uitdaging ging worden! Met weinig wind en schaduw, vol in de zon een 7 kilometer lang, los keien pad langs de heerlijk, koele zee!
Na iets meer dan een uur flink doorstappen kwamen we aan bij de pauzeplek in Praestens Skov, dit was een camping aan de zee. Hier hebben we natuurlijk een duik in de zee gedaan, en wat was dat lekker! Bij het 50 kilometerpunt begonnen we steeds vrolijker te worden, want het kampeerterrein was al dichtbij en na een stuk klimmen werden we vrolijk ontvangen door de Fjällräven crew!
Hier was een klein restaurantje waar je ook een lekker koud biertje kon kopen, dus hier hebben we onder het genot van een verfrissend pilsje de rest van de groep afgewacht! We zijn eigenlijk een beetje blijven hangen en er werd voetbal gekeken met onze Belgische kompanen! Rond een uur of 10 lag iedereen onder de wol, in de rustmodus voor de volgende en laatste dag!
Dag 3
Vrijdag, de laatste dag! Deze ochtend begon het lopen zoals gewoonlijk, de spieren loslopen en lekker bewegen. Hier zijn we rond half 9 vertrokken en na een uurtje was er al een eerste pauzeplek waar de Fjällräven crew klaarstond met een ijsje en uitzicht vanaf een opgeknapte molen over het o zo mooie Egebjerg.
De laatste dag was ook de langste dag. De kampeerplek was op 50.5 km en de finishlijn lag op 78.5 km. Na een goeie 15 kilometer lopen kwamen we aan bij de pauzeplek. Deze lag onder de brug in Svendborg, een hele mooie plek met een Mediterrane uitstraling! Na de pauze wisten we dat we er bijna waren (nog een goeie 10 kilometer), maar dat maakte het lopen wel een stukje makkelijker. Het laatste deel van de route liep door Svendborg, maar eenmaal over de brug kwam je in het rustige en kleinere deel van het stadje. De laatste bordjes kwamen in zicht en toen wisten we dat het niet lang meer kon duren voor de finish in zicht was!
De laatste kilometer begon ik mijn hak te voelen, maar dat maakte niks meer uit, want in de verte zag ik het slot al liggen en ging er nog een stapje bovenop richting finish! Nog 2 bochten, dacht ik bij mezelf en dan ben ik er. Poeh dan is die laatste kilometer toch verder dan je denkt. Dan zie je de Fjällräven vlag en komt de energie weer opzetten. Terwijl de crew en deelnemers beginnen te klappen, kom ik de laatste meters aangelopen. ‘REN’, hoor ik, dus de laatste lootjes rennend over de lijn. FINISH!
Ik heb in mijn ervaringen eerder al hikes gelopen en ook grotere afstanden overbrugt, maar deze tocht maakte toch wat los. De emoties, het doorzettingsvermogen en de humor van alle andere lopers. Bij de finish wanneer ik een beetje ben uitgepuft en ik met een lekker, koud biertje in m’n hand zit begin ik toch te hopen dat ook de rest van de groep binnen komt. Je leeft mee met iedereen die met pijn over de streep komt, omdat je zelf al te goed kan begrijpen wat sommige doormaken, ook al hiken ze voor de eerste keer!
’s Avonds was er een lopend buffet met livemuziek en drankjes, hier kom je achter de gezelligheid van alle verschillende landen. Ik ben gaan ‘tafelhoppen’ en heb dus drankjes gedaan met mensen uit de hele wereld; Zuid-Korea, Japan, Amerika, Noorwegen, Engeland en ga nog maar even door.
De volgende ochtend stond de wekker weer vroeg om naar Nederland terug te rijden!
Nu, een aantal dagen verder, ben ik deze blog aan het schrijven en denk ik aan alle mooie momenten die ik bij deze tocht heb meegemaakt! Nu zit ik hier met een glimlach deze blog te schrijven en naar mijn mening is dat één van de mooiste momenten bij dit soort tochten, het nagenieten!
Tabee
