Reisverhaal: Slangen zoeken in Thailand deel I
Vincent maakte en indrukwekkende reis door Thailand op zoek naar slangen. Hij deelt het verhaal met ons, hier alvast deel I.
De eigenschap ofidiofobie (angst voor slangen) of herpetofobie (angst voor kruipende dieren, amfibieën en reptielen) zijn bij ons en andere primaten aantoonbaar aangeboren angsten die ons de afgelopen miljoenen jaren hielpen bij het overleven in de wildernis vol gevaren. Ik geloof dat dit gen bij mij totaal ontbreekt. Van kinds af aan ben ik geobsedeerd door hoofdzakelijk slangen, maar ook andere reptielen, amfibieën en insecten. Op tennisles kwam ik tijdens het verzamelen van de tennisballen niet meer uit de bosjes omdat ik een kikker had gevonden. Tijdens vakanties in Spanje ging ik na 3 pogingen op het zelf meegebrachte surfplankje het moeras weer in op zoek naar bidsprinkhanen. Mijn ouders lieten me mijn gang gaan. Wat mijn ouders iets minder geslaagd vonden was dat ik uiteindelijk op het campingveldje werd gebeten door een licht giftige hagedisslang.
Dus ook jaren later, nu in 2017, wanneer ik op vakantie ben moet ik naast het genieten van de zon en cultuur de struiken in op zoek naar diertjes. Het zoeken naar slangen staat bekend als: ‘herping’, afkomstig van het Oudgrieks: ἑρπετόν herpetón, kruipend dieren.In 2016 was ik al eens wezen herpen in Thailand en tijdens het inlezen in alle slangensoorten daar struikelde ik over YouTuber Vern uit Krabi, Thailand. Naast culturele gebruiken en gewoonten vlogt Vern ook over verschillende slangensoorten in Thailand en eenmaal in Thailand aangekomen leek het mij leuk in contact te komen met deze YouTuber.
Tijdens mijn eerste week zat ik in Khao Sok, een natuurreservaat met een gevarieerde biodiversiteit en prachtige vergezichten. Op de veranda van het resort kwam s ’avonds om klokslag 23:40 uur een 30 cm grote pad op de trap zitten. Ik dacht eerst: die is verdwaald, ik zet ‘m terug op het grasveld maar hij kwam eigenwijs weer het terras op. De volgende dag sprak ik in het restaurant de beheerder van het resort. Hij vertelde mij dat die padden hele vaste gewoontes hebben in plaats en tijd. Ik hoorde de Thai verder uit over de soorten die hij hier gezien had, zelf zou ik namelijk graag een keer een Colugo willen zien. Net als vliegende eekhoorns (knaagdier) of de zwevende sugar glider (buidelzoogdier) is er ook een verre afstammeling van de primaten die kan zweven van boom tot boom, de Colugo.
Ik trok naar Krabi in de hoop daar wel slangen te vinden. Op straat voor mijn hotel vond ik mijn eerste Thaise slang, helaas doodgereden. Ik kijk dan altijd even of ik hem nog kan determineren en dit bleek een vliegende te zijn, deze slangensoort plat zijn hele lichaam af wanneer hij van boom naar boom zweeft. Maar dit exemplaar was wel heel erg plat als je het mij vraagt. In de tussentijd had ik geprobeerd contact te krijgen met Vern de YouTuber, maar helaas zonder respons. Iedere dag bij het ontbijt keek ik op Google Maps en zo verkende ik eerst de groene gebieden en ging dan overdag met de motor kijken in het gebied om er vervolgens s ’avonds met een hoofdlamp weer terug te keren.
Omdat de natuur al miljoenen jaren een grote Darwiniaanse slachtpartij is, zijn veel dieren overdag verstoppertje aan het spelen dus is de vindkans groter in de nacht. Ook de dagdieren zijn dan vaker makkelijk te vinden omdat zij dan juiste op de takken liggen te slapen. Op Google Maps had ik nabij Aonang een stukje jungle gevonden om als eerste te verkennen. En ja hoor, eindelijk! Overdag nog wel, mijn eerste levende slang in Thailand. Een Keelback, klein, snel en licht giftig. Hij verstopte zich onder wat bladeren en ik twijfelde om hem op te pakken. Een vergissing is hier anders dan in Spanje en onvergefelijk, dus ik besloot te kijken en niet aan te raken. Hij gleed vervolgens weg de rivier in.
De serieuze giftige slangen in de wereld zijn proteroglyfe vaste giftandjes voor in de bek: cobra’s, mamba’s, kraits, coraal en zeeslangen en de solenoglyfe met inklapbare giftanden: adders en ratelslangen. Deze groepen van slangen zijn voor mij heel duidelijk: NIET OPPAKKEN! Maar bij opystoglyfe giftanden achter in de bek zoals bij deze keelback is dat nooit zo duidelijk en daar schuilt bij mij de angst. Geen ofidiofobie voor de slang, maar vooral wat voor domme dingen ga ik nu weer doen ;-)
In de nacht kwam ik terug naar hetzelfde stuk regenwoud, na 800 meter die het woud in gelopen te zijn dacht ik aangevallen te worden door een wesp, na het beest twee keer te hebben weggeslagen van mijn hoofdlamp zag ik ineens dat het een volstrekt onschuldige bidgaasvlieg was met de misleidende wesp kleuren. Blij pakte is het diertje op, nooit gedacht dat ik deze bidgaasvlieg in het echt zou tegenkomen. Op de terugweg trof ik een slapende Twijgslang aan op twee meter hoog in een boom, een lange dunne groene slang van ruim anderhalve meter lang met een spitse neus. Ik had nog nooit een slang in een boom gezien, ontroert en met ongeloof bleef ik een half uur naar dit prachtige exemplaar kijken. Het stomme was dat ik er een uur eerder zo onderdoor was gelopen zonder hem te zien.
Deel II van deze spannende blog volgt snel!
