Reisverhaal - Boulderen in Fontainebleau
Het is donderdagavond om 19.30 uur en ergens in Harderwijk staan een paar heren een auto vol te stoppen met duffels, rugzakken en een of ander matras. Dit kan maar een ding betekenen; Het is tijd om weer naar Bleau te gaan! Twee keer per jaar gaan we boulderen in Fontainebleau Frankrijk. In het voorjaar met een grote groep en nu in het najaar met zijn vijven. Fontainebleau is wel het mekka van Europa als het om boulderen gaat. Uitgestrekte bossen met veel stenen. Of deze er zijn neergelegd door de gletsjers van de laatste ijstijd of dat de rotsen zijn uitgesleten dat weten we niet maar we weten wel dat je hier fantastisch kan boulderen.
Pas op dat je niet midden in Parijs beland
Het rijden richting Fontainebleau was eigenlijk niet heel moeilijk. Doordat we in de avond weg reden was er vrijwel geen vertraging op de weg en voor we het weten waren we bij Nazareth, België. Op deze parkeerplaats is het altijd even een bakje koffie drinken en tanken. De grootste uitdaging op de heenreis is Parijs. Hier zijn ze altijd met de weg bezig en hierdoor kan je maar één kant op en dat is als je niet oplet het centrum van Parijs. Vlak na het vliegveld moet je de afslag nemen die je om Parijs heen leidt. Als dit goed gaat kan je hier ook zonder problemen verder rijden.
Het is ongeveer 5,5 uur rijden maar met de pauze meegerekend kwamen we rond 03.00 uur aan op de camping. Eerst hadden we snel de tent opgezet, matjes opgeblazen en slaapzakken uitgepakt voor we aan dat verdiende pilsje mogen beginnen. Gezien de ervaring plopt het biertje een kwartier later en lekker dat ‘ie is.
Dag 1
Tijdens het ontbijt bekeken we welk gebied we aan gingen doen die dag. De keuze viel op een redelijk onbekend gebied vlakbij het wereldberoemde L'éléphant. Zoals de naam al doet vermoeden lijkt deze rotspartij op een olifant. In het begin was het weer even wennen maar als snel was het rotsgevoel er weer en stuiterden we door de routes. Deze variëerden tussen blauw en rood.
Tijd voor de BBQ en pils
Rond 16.00 uur was het wel mooi geweest en we begonnen onze tenen te voelen. Voor we naar de camping reden moesten we eerst nog even boodschappen doen. Dit is altijd leuk, zeker omdat er toch ook in Frankrijk andere producten in de schappen liggen dan bij ons in Nederland. Het is geen verrassing dat de keuze voor het avondeten viel op BBQ. We namen een paar mooie stukjes vlees mee en voor de vitaminen maakten we hier een verse salade bij.
Deze gevarieerde maaltijd werd begeleid door een Kronenburg. Een van de weinige bieren die lauw ook lekker is aangezien we geen koelkast hadden. Op de camping mag je barbecueën. Hier staan vaste units voor op de camping maar je mag ook zoals wij dat deden vuur stoken in een vuurschaal.
Met een driepoot hingen we hier een rooster boven en je hebt een BBQ. Toen de buikjes gevuld waren haalden we het rooster weg en ging er wat meer hout op het vuur. Dit was ook wel nodig want in het najaar kan het al wel koud worden. Als je dan geen vuur hebt lig je wel heel vroeg in bed. Na een tal van sterke verhalen en goede grappen werd het toch bedtijd, want de volgende ochtend was het vroeg dag. We komen toch om te boulderen!
Dag 2
De volgende morgen was het mistig en hierdoor was het toch wel fris. Het chocoladecroissantje smaakte weer heerlijk en het broodje met gebakken banketbakkers room maakte alles goed. Na het ontbijt was het nog steeds mistig. Dat was jammer want klimmen met een zonnetje is toch wel fijner. We besloten om een bouldergebied aan te doen dat vlakbij Le Bilboquet lag, beter bekend als de hond. Je raadt het al hier staat een boulder die lijkt op een hond. Helaas mag je hier niet meer op klimmen omdat de steen te slecht is geworden en als er op geklommen blijft worden zal deze op den duur afbreken.
Bij de boulders aangekomen brak de zon met alle geweld door de mist heen en kon na de eerste route het shirtje al uit omdat het warm was. Door de opwarming van gisteren kon iedereen al direct lekker aan de slag met de routes. De keuze viel nu op gewoon lekker boulderen in plaats van projectjes zoeken waar je uren mee zoet kan zijn. Het was een mooi gebied waar veel oranje routes waren, maar ook blauwe en zelfs hier en daar een rode. Deze kleuren geven de moeilijkheid aan. Oranje is relatief makkelijk, blauw kan moeilijk zijn en rood is best wel pittig.
Toch lukte het om af en toe een rode route te klimmen. Dat zijn wel de routes waarvoor je komt en je het hele jaar in de boulderhal aan het klimmen bent.
Na de lunch besloten we om door te lopen naar een ander gebied iets verderop. Hier waren we al eens eerder geweest en dat beviel ontzettend goed. Hier aangekomen was het even kijken waar welke route ook alweer liep om vervolgens de klimschoenen weer aan te doen en deze mooie routes opnieuw te klimmen. Het was tenslotte al een aantal jaar geleden dat we hier waren.
Het is mooi om te zien dat sommige routes pittig waren toen we hier eerder waren en dat we deze nu veel makkelijker klimmen. De wekelijkse training werpt zijn vruchten af, of zou het de Kronenburg in het vooruitzicht zijn?
De beste pizza in Frankrijk
Het fijnste van onze camping was dat er iedere zaterdag avond voor je gekookt werd. Bij de ingang stond een busje met daarin een hout gestookte pizzaoven. Voor gemiddeld €11,- had je hier een verse pizza en ondanks dat het een Fransman was kon hij deze heel goed bakken. Uiteraard werd deze vergezeld met een overheerlijk biertje. Nadat de pizzadozen waren gebruikt om het vuur hoger en warmer op te stoken gingen we wederom lekker bij het warme vuur zitten onder een glasheldere sterrenhemel met de lekkerste dessertjes die de Carrefour te bieden had. De keuze was verse yoghurt met vanille of koude rijstepap met vanille. Ondanks dat deze in Nederland ook wel te krijgen zijn smaakten deze hier op de camping bij het vuur toch wel het lekkerst. Wat waren dat een cadeautjes!
Dag 3
De volgende ochtend, nadat er een heel bos was omgezaagd, was het ontbijten met weer die lekkere verse broodjes en verse koffie. Na het ontbijt gingen we alles inpakken en opruimen. Toen volgde de vaste afsluiting en dat is nog even een paar uur boulderen in het gebied bij Parking Rocher Canon. Dit is al een stuk richting Melun en dat is hoe we terug naar Nederland reden. Omdat dit de laatste dag is gooiden we er maar een schepje bovenop en klommen we alleen maar blauwe routes. Toch best wel lastig aangezien er in dit gebied moeilijke blauwe routes zijn. Deze zijn vooral moeilijk omdat er bij het uitklimmen van de routes weinig tot geen grepen zijn. Toch lukte het ook hier weer om een aantal mooie routes uit te klimmen.
Om 12.00 uur stapten we in de auto om vervolgens weer terug naar Nederland te rijden. In de auto was dit een mooi moment om ons te verlekkeren aan het idee dat we dit toch maar weer mooi hebben kunnen doen. En elke keer weer blijven we het jammer vinden dat we dichter in de buurt van Nederland niet zo'n mooi gebied hebben, maar hierdoor blijven dit ontzettend mooie weekenden en kunnen we niet wachten tot we weer gaan.
Met gevoelige tenen, schaafwonden op de armen en een gebruinde nek kijken we terug op weer een fantastisch weekend Bleau.
